Sana geldim, sona.
Sende yeryüzüdür gövde bulan, ey suların sonsuzluğu.
Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına.
Fırtınalar yorgunu yüreğim, sana.
Bütün sabahlarım sesinde ağarsın.
Keder tırmanmasın yüzüme bir daha, sarmaşık gibi.
Öpüşlerin damlasın çöl dudaklarıma.
Biliyorum, yüreğim durgun sudur dindiğim,
Korku kıyılarımı sildiğim.
Sana geldim, sustum ve yumdum,
İki damla ateş düşürdüğün gözlerimi.
Al uslandır korsan bedenimi,
Gece kanat çırpsın parmaklarımda.
Birbirimizden kaçıracak yerimiz kalmasın.
Birleşsin yağmur soyunuğu ellerimiz.
Bırak öpüşlerim ağzını kapasın.
Uzun uzadıya susarak kalalım birbirimizde.
Sabaha söyleyecek söz bırakmayalım.
Köpekler gibi havlayan acılarımız sussun.
Sevda çözmesin kendini bizden, sularca gülüşelim.
Yüreğin alıkoysun gitmelerimi.
Sona geldim, sana…
Tunay Bozyiğit
tunay bozyiğit gerçekten güzel yazmış sıkılmadan bıkmadan okudum. Teşekkürler.