Ben deliyim… Yorgun ve yalnızım kaldırımlara misafirim… Gecenin gözleri üzerimde. Denizin ortasında küçük bir adayım, yüzme bilmem… Yüreğimi bir yere bırakmışım, bıraktığım yerden çok uzaklardayım. Kapıları kapatmışım üstüme, sürgüleri beynime çekmişim. Hey sabreden derviş banada sabretmeyi öğretsene.
Göç Yolları Söyleyin dağlara rüzgara Yurdundan sürgün çocuklara Düşmesin kimse yılgınlığa Geçit vardır yarınlara
Al Götür Al götür, en açık yüreğim yüzün senin. En açık yürekliliğim gözlerin senin. Senin adınla başlar güne, benimde gözlerim. İlk harfidir bakışlarımın dilinde elalım. Arkası kopkoyu yalnızlığı günümün.
Sana geldim, sona. Sende yeryüzüdür gövde bulan, ey suların sonsuzluğu. Bakışlarım demir atsın gözlerinin limanına. Fırtınalar yorgunu yüreğim, sana.
Kendime abanıyorum anne… İnsanlığın damarındaki kandık, İnsandık yenildik, çok yaralandık. Şimdi hangi suya vardımsa birbirini boğazlıyor, sığlar. Rüzgarlar havayı kirletiyor, yada esmiyor, Veya yükünü dağlara çözüyor.
Yüreğimde yara sesi var.Bir bıyık niye uzar, kıyametteyken sen?Ayna sırrını döker mi hüzünden, unutulmaktan?Hani öz yüzüne bakamazsın ya,Hani suyu kirletir ya ellerin.Ki o eller devrim ateşi taşırdı,Yüzü gülsün diye ayazdakilerin.Şimdi saklanacak yer ararlar.