durgun havuzları işlesin bırak yaprakların güneş ve ölüm rengi, sen kalbini dinle,ufuklara bak. düşünme mevsimi inleten rengi elemdir mest etsin ruhunu yeter eser rüzgarların durgun ahengi. yan yana sessizce mevsimle keder hicrana aldanmış kalbimde gezin esen rüzgarlara sen kendini ver.
serin rüzgârlara pencereni aç! karşında fecirle değişen ağaç, bak, seyret ağaran rengini ufkun mahmur gözlerinde süzülsün uykun. bırak saçlarınla oynasın rüzgâr, gümüş çıplaklığı bir başka bahar olan vücudunu ondan gizleme. ne varsa hepsini boyun, saç, meme, esîrden dudaklar okşasın sevsin mademki geceden daha güzelsin!
karışan saatler içinde hâtırana bazı sabahlarla ikindiler yan yana, değişik gülleri sanki tek bir baharın; bâkir hülyasıyla beyaz ve ürkek yarın, o sükût bahçesi, ufkunda kuş yerine hasret kanat çırpar düşünen ellerine… hep aynı nağmede çılgın dolaşan yaylar, bir yıldız kervanı gibi haftalar, aylar hep aynı hayalin peşinde bu yolculuk, hep gül yangını ve bahar… Read More »
uyu! gözlerinde renksiz bir perde, bir parça uzaklaş kederlerinden. bir ruh gülümsüyor gibi derinden, mehtabın ördüğü saatler nerde? varsın bahçelerde rüzgar gezinsin, yağmur ince ince toprağa sinsin, bir başka alemden gelmiş gibisin, dalmış gözlerinle pencerelerde.
ne güzeldi o kış bahçesinde güllerin çok derinlerde çalışan uykusu sana bir bahar hazırlamak için. dallar, filizler, eski masal dilberleri gibi hüzne ve hülyaya gömülmüş doğmamış çocuklara ninni söylüyorlardı sanki… ana rahmi gibi sıcak ve yüklü idi hava İyi mayalanmış hamur gibi gizli nabızlarla atıyordu toprak
bursada eski bir cami avlusu, küçük şadırvanda şakırdayan su. orhan zamanından kalma bir duvar… onunla bir yaşta ihtiyar çınar eliyor dört yana sakin bir günü. bir rüyadan arta kalmanın hüznü İçinde gülüyor bana derinden. yüzlerce çeşmenin serinliğinden ovanın yeşili göğün mavisi ve mimarilerin en ilahisi. bir zafer müjdesi burda her isim: sanki tek bir anda… Read More »