mavi, maviydi gökyüzü bulutlar beyaz, beyazdı boşluğu ve üzüntüsü İçinde ne garip yazdı… garip, güzel, sonra mahzun iıkla yağmur beraber, bir türkü ki gamlı, uzun, ve sen gülünce açan güller. beyaz, beyazdı bulutlar, gölgeler buğulu, derin; ah o hiç dinmeyen rüzgar ve uykusu çiçeklerin. mor aydınlıkta bir çınar veya kestane dibinde; mahmur süzülen bakışlar İkindi… Read More »
her şey yerli yerinde; havuz başında servi bir dolap gıcırdıyor uzaklarda durmadan, eşya aksetmiş gibi tılsımlı bir uykudan, sarmaşıklar ve böcek sesleri sarmış evi her şey yerli yerinde; masa, sürahi, bardak, serpilen aydınlıkta dalların arasından büyülenmiş bir ceylan gibi bakıyor zaman sessizlik dokunuyor bir yerde yaprak yaprak? biliyorum gölgede senin uyudugunu bir deniz mağarası kadar… Read More »
sen akşamlar kadar büyülü, sıcak rüyaların kadar sade, güzeldin, başbaşa uzandık günlerce ıslak Çimenlerinde yaz bahçelerinin. Ömrün gecesinde sükun, aydınlık boşanan bir seldi avuçlarından bir masal meyvası gibi paylaştık mehtabı kırılmış dal uçlarından
ne güzel geçti bütün yaz, geceler küçük bahçede… sen zambaklar kadar beyaz ve ürkek bir düşüncede, sanki mehtaplı gecede, hülyan, eşigi asılmaz bir saray olmuştur bize; hapsolmuş gibiydim bense, bir çözülmez bilmecede. ne güzel geçti bütün yaz, geceler küçük bahçede?
ne içindeyim zamanınne de büsbütün dışında; yekpare geniş bir anın parçalanmış akışında, bir garip rüya rengiyle uyumuş gibi her şekil, rüzgarda uçan tüy bile benim kadar hafif değil. başım sukutu öğüten uçsuz, bucaksız değirmen; içim muradıma ermiş abasız, postsuz bir derviş; koku bende bir sarmaşık olmuş dünya sezmekteyim, mavi, masmavi bir ışık ortasında yüzmekteyim