Category Archives: Murathan Mungan

Gece Nöbeti

daha az seviyorum senigiderek daha azunutur gibi seviyorumazala azalaaramızdaki uzaklığın karanlığında geceler kısalıp,gündüzler uzuyor böyle oluncadaha az seviyorum senikendini iyileştiren bir yara gibidaha az ve zamanla sen geceyi tutuyorsun,ben nöbetiniuzak dağ kışlalarındagörmüyoruz birbirimiziusul usul sis iniyorkopmuş yollaraişığı hafif,uykusu ağır koğuşlarda üzerini örtüyorum seninbir çığ gibi büyüyorsun rüyalarımdasevgilim sevgilimyıldızları daha büyüktür bazı gecelerinnöbet kadar yalnızken öğreneceksin… Read More »

İki bıçak

iki bıçak seç kendinebiri yaralamak içinbiri öldürmekpusu kur gözlerininkaranlık gölgesinebiri sevmek içinbiri ihanetİki yürek seç kendinebiri yaşamak içinbiri gizlenmekbir korkak,bir kaçak,bir firarkaç kişisin sen sevdiğim çocukİçimdeki bıçak iki kere daha dönüyorolduğu yerdekalırsan sel basar yataklarımıgidersen uçurum çiçekleri açar kalbimdekimi zamanlar olur sevgilimİki bıçak bile yetmez bir tek ölüme

Görü

bundan önceki hayatımın içinden geçiyorumönceki hayatımdaki çölden geçiyorumşimdi iki yanında yükselen uzun binalara aldırmadanburası çöldü biliyorumo zamanda çöldübu zaman dabinaların örtemediği çölü görüyorumeski bedenimde aldığım öldürücü yaralaryalnızca birer leke şimdiki bedenimdeyatağan,saldırma,ok,mızrakfal gibi saklı duruyor derinimdekutsal kitaplara dilini veren şiirbirer leke dilimdebir zamanlar gördüğüm bir rüya buşimdi içinden geçiyorumgörmüştüm görmüştüm görüyorum

Avare

anımsıyor musun? bir çetemiz vardı: vahşi siyah atlar ısmarlama serserilikler yaşardık kimseden bir şey demeden kaçıp gitmeler gibi sokaklarda sabahlamak, parklarda yatmak yabancıları mahalleye sokmamak gibi ve bir gün gideceğimiz bir amerika vardı herkesin bir amerikası vardı o zamanlar herkes gece istasyonlarında kendi amerikasını aradı kısık ışıklı arkadaş odaları plağın bir yüzünü kaplayan uzun parçalar… Read More »

Yalniz Bir Opera

……. simdi biz neyiz biliyor musun akip giden zamana goz kirpan yorgun yildizlar gibiyiz birbirine uzanamayan boslukta iki yalniz yildiz gibi aci cekiyor ve kendimize gomuluyoruz bir zaman sonra batik bir asktan geriye kalan iki enkaz olacagiz yalnizca kendi denizlerimizde sessiz sedasiz bogulacagiz ne kalacak bizden bir mektup,bir kart,birkac satir ve benim su kirik dokuk… Read More »