Category Archives: Ümit Yaşar Oğuzcan

İstanbul Yoktu Sen Olmasan

ben nice İstanbul?lular gördüm sana gelinceye kadar kirli paçavralara benzerdi insanları dostluktan, vefadan yoksun. bölünmüş, dağılmış, parçalanmış ve herbiri kendi ağırlığıyla ezilmiş, yorgun. yüzümde dolaşan birer iğrenç böcekti gözleri bir tutsam yapışır kalırdı ellerime en çirkin yerleri evlerinde bulduğum yalnızlık sokaklarında bulduğum upuzun bir kahırdı. günler boyunca bir başka karanlık gelirdi karanlığın biri kaybolunca güneşler… Read More »

Yoklukta Bir Adam

büyüdü gözleri büyüdü yuvarlandı boşluktan bir duvar çöktü ansızın bir ayna parçalandı bir adam çıldırdı yokluktan elleri vardı damar damar parmakları vardı ince uzun saçları vardı okşanmamış dudakları vardı öpülmemiş gözleri vardı mahzun. bir böcek girdi kafatasına kemirdi ümitlerini bütün beklemekten çatladı dudakları uzattı ellerini var olmaktan öteye duydu çağrışını ölümsüzlüğün. nasırlı ayaklarına prangalar ak… Read More »

Yitik

hep o kadındır düşündüğüm gecelerdeki aklıma dudakları gelir durup dururken girer yatağıma apansız bir meltem gibi uzaklarda bir saat onikiyi vururken ben bu kadını sevdim bir zaman, sırılsıklam dolardı içime, ömrüm onunla uzardı doymazdım ela gözlerine ne kadar baksam küçücük, beyaz elleri, ayakları vardı neydi o sevişmelerimiz deli-divane? bitmezdi o geceler, dinmezdi açlığımız saatler durur… Read More »

Yaşanmamış Hatıralar

-i- yaşanmamış hatıralar bilirim büyülü sonbahar akşamlarında bulutlar üstünde su kenarında yalnız hayal edilen hatıralar İşte; en ürpertici nağmelerle bizim şarkımızı söyliyen rüzgar sen dudağında gülümsemelerle ben gözyaşlarımla, bu alemdeyim fakat yine bizbize, başbaşayız duymasan düşünmesen de; unutma bir daha bu anı yaşıyamayız. -ii- görülmemiş manzaralar bilirim karda, kışta, belki de ilkbaharda hür denizlerde, kuytu… Read More »

Yaşayan Ölü

bir ölü gelecek evine yarın gözlerinde yarım kalmış arzular dalıp hayaline hatıraların duracak kapında sabaha kadar duyunca kapının çalındığını korkulu gözlerle dışarı bakma bütün odaların yak ışığını bir benim kaldığım odayı yakma. siyahlar giyin de pencereye çık aç kapıyı korkma yabancı değil bir ölü ki yaşıyor, gözleri açık Ölüm seni sevmekten acı değil aradı bu… Read More »

Yalnızlığa Çağrı

namusum üzerine yemin ederim bu şehri bu evleri bu sokakları sevmiyorum tiksiniyorum bu iğrenç kalabalıktan yalnızlığı özlüyorum yalnızlıkta sen varsın dilediğim gibi düşünebiliyorum seni bir ayna karşısında soyunuyorsun çırılçıplak dudaklarından öpüyorum kapatıyorum gözlerimi yağmur yağıyor bir bulut görüyorum sana benzeyen sevinçten ürperiyorum yalnızlıktan bütün teselliler yalnızlıkta hoşça kalın sokaklar, caddeler, insanlar İşte başımı aldım gidiyorum.