Category Archives: Ümit Yaşar Oğuzcan

Üstüme varma İstanbul

sana geldim, içim ümitlerle dolubeni sarhoş etme İstanbul, ne olurbir gün ben de eririrm caddelerindeÇürür kemiklerim adım unutulur yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcakgöğün bulutların, denizlerin kalıroynama İstanbul, benimle oynamabir gün öldürür beni bu dert, bu kahır ezilmiş ellerimin arasında başımbu yeryüzünde başka çarem kalmamışİşte gelip kapılarına dayanmışım karşında yıkılmış bir duvar gibiyimbeni sarhoş etme, başım… Read More »

Bir gece ansızın gelebilirim

bu kadar yürekten çağırma benibir gece ansızın gelebilirimbeni bekliyorsan, uyumamışsansevinçten kapında ölebilirim belki de hayata yeni başlarımİçimde küllenen kor alevlenirbakarsın hiç gitmem kölen olurumbelki de seversin beni kimbilir kal dersen, dağlarca severim senibir deniz olurum ayaklarındaaşk bu özleyiş bu, hiç belli olmazkalbim duruverir dudaklarında. ya da unuturum kim olduğunuhatırlamam belki adımı bilebelki de çıldırır, deli… Read More »

Aşk okudum- aşk dokudum

ben bu gönül tezgahındaaşk dokudum, aşk okudumerenlerin dergahındaaşk okudum, aşk dokudum her güçlüğü bile bilegöznuruyla, sabır ileyumak yumak, çile çileaşk dokudum, aşk okudum bir ömür yana yakılayazdığım sığmaz aklaacımadım kırkdört yılaaşk okudum,aşk dokudum sevgi insanlığın özüodur aydınlatan bizihak yolunda oldum terziaşk dokudum, aşk okudum. günahından, sevabındanİçtim aşkın şarabındanuluların kitabındanaşk okudum, aşk dokudum aşk için şan… Read More »

Dost Bildiklerim

sanırım gündüzdü onlarla gecemİçimde ümitti dost bildiklerimne zaman yıkılıp yere düştüysembırakıp da gitti dost bildiklerim hepsi varken baharımda, yazımda;kışın bir burukluk kaldı ağzımdaseneler senesi oysa gözümdecihana eşitti dost bildiklerim nerde o sözlere kandığım günler?her gülen yüzü dost sandığım günleracıdan kahrolup yandığım günlerta canıma yetti dost bildiklerim meydana çıkalı asıl çehreleraydınlanmaz oldu artık geceleryalanlar tükendi, indi… Read More »

Son Mektup

Ölürsem, şaşırmaÖlebilirim Ölürsem, ağlamayine gelirim Ölürsem, seslenmeuyuyacağım Ölürsem, üzülmeyaşayacağım Ölürsem, beklemegeri dönemem Ölürsem, ölmesensiz edemem.

Eski Yalnızlık

en eski yalnızlığımdır aşk benimgitgide büyüyen, karanlıklarlane zaman sevdiysem tutuştu tenimbir ateşin açtığı yanıklarla sabahı olmazdı çok gecelerinalır, götürürlerdi beni onlarÖptüğüm elleriyle, korkunç, derinbir uçurumun kenarına kadar sonra bırakır giderlerdi, üzgünbakardım sessizce arkalarındansonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan bütün umutlarım biterdi bir günbir gecenin ortasında kalırdımtek başına ben, ve yalnızlığım