memleketim, memleketim, memleketim, ne kasketim kaldı senin ora işi ne yollarını taşımış ayakkabım, son mintanın da sırtımda paralandı çoktan, şile bezindendi. sen şimdi yalnız saçımın akında, enfarktında yüreğimin, alnımın çizgilerindesin memleketim, memleketim, memleketim…
zevcem, ruhu revanım hatice pîrâyende, ölümü düşünüyorum, demek ki arteryo skleroz başlıyor bende… bir gün kar yağarken, yahut bir gece, yahut bir öğle sıcağında, hangimiz ilkönce, nasıl ve nerde öleceğiz? nasıl ve ne olacak ölenin son duyduğu ses, son gördüğü renk, kalanın ilk hareketi ilk sözü ilk yediği yemek? belki de birbirimizden uzakta öleceğiz. haber… Read More »
alnımızda yanar gençliğin tacı yorgunluğun anasını satarız elimizde neşemizin kırbacı ufukları önümüze katarız göğsümüz kuvvetli , gönlümüz temiz tükenmez yolları tüketiriz biz ne saray,ne hamam,ne han isteriz nerde gün batarsa orda yatarız sabah burdaysak,akşam ordayız günlerin peşinde bir hovardayız bazı mısra gibi dudaklardayız bazı “kimsin” diye soran bulunmaz hey anam hey!yolcu yolunda gerek bazı altımızda… Read More »
yürümek; yürümeyenleri arkasında boş sokaklar gibi bırakarak, havaları boydan boya yarıp ikiye karanlığın gözüne bakarak yürümek.. yürümek; dost omuzbaşlarını omuzlarının yanında duyup, kelleni orta yere yüreğini yumruklarının içine koyup yürümek .. yürümek; yolunda pusuya yattıklarını, arkadan çelme attıklarını bilerek yürümek .. yürümek; yürekten gülerekten yürümek …
bu bır turku:- toprak canaklarda gunesı ıcenlerın turkusu! bu bir örgü:- alev bir sac örgüsü! kıvranıyor; kanlı; kızıl bir mesale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları cıplak kahramanların! ben de gordum o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla günese gıden köprüden gectım! ben de ictim toprak canaklarda günesi. ben de söyledim o… Read More »
yanıyor! yanıyor! müthiş terrakelerÇekiyor aguşuna o adüvv-i beşervaldeler haneler yetimlersemaya kalkmış istimdat eden ellervaldesiz pedersiz kalmış masumlargaipten halikten medet beklerbir zaman pür-gurur gezen zenginlerŞimdi hakirbakıyor bu nar-ı cehenneme gözler dalıyorağır ağırher yerde ah ü eninher yerde iftiraktalilerine isyan ediyorbütün bu halk. 6 kanun-ı evvel 1330 (19 aralık 1914)