ben ölürsem akşamüstü ölürüm Şehre simsiyah bir kar yağar yollar kalbimle örtülür parmaklarımın arasından gecenin geldiğini görürüm ben ölürsem akşamüstü ölürüm Çocuklar sinemaya gider yüzümü bir çiçeğe gömüp ağlamak gibi isterim derinden bir tren geçer ben ölürsem akşamüstü ölürüm alıp başımı gitmek isterim bir akam bir kente girerim kayısı ağaçları arasından gidip denize bakarım bir… Read More »
beyaz, ipek gibi yagdi kar bir kiz kardan hafif adimlariyla yuruyup gecti hayal icinde arkadaslarimi dusundum, sevgili seyleri sanki her sey bizmle var ve bizimle olacak sarkilar caldi odalarda -butun insanlari sevmek gerektigini dusundum dusmanlarimiz disinda dusmanlarimiz cunku sevgiyi yok ettikleri icin dusmanlarimiz oldular- beyaz, ipek gibi yagdi kar bir kiz kardan hafif yuregiyle gecip… Read More »
usanıp sevişmekten bir ermeni general atıvermiş kendini senmişel kulesinden bir çocuk ki öperken uzanır annesinden o çocuğu boynundan asıvermeli derhal Çünkü sığmıyor çocuk koskocaman adama Çünkü tuhaftır biraz, çocuk olmak eskiden sahi, civcivler vardı-bazen anlatır annem ne güzel bükermişim boyunlarını ama ve ben o dar büyücü -upuzun kara şapkam yeniden doğururken alışkın bir tavşanı kendime… Read More »
bir kadinin bana gelecek olmasi, bir ruzgari gecerek bir sarkiyi gecerek, saclarinin ucusunda bir kadinin bana gelecek olmasi, bir omur gececek askin buruk tadinda, bulusmasi iki yalnizligin bir aksami gececek belki de dagilan sesleri huznun ve aksamin belki de bir kadini gececek bir kadini bekliyorum eteklerini ve saclarini ucurarak gelecek…
bu aşk burada biter ve ben çekip giderim yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver bu aşk burada biter iyi günler sevgilim ve ben çekip giderem bir nehir akıp gider bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir solarken albümlerde çocuklar ve askerler yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir yan yana uzanırdık… Read More »
yaşşamak bu yangın yerinde her gün yeniden ölerek zalimin elinde tutsak cahile kurban olarak yalanla kirli havada güçlükle soluk alarak savunmak gerçeği, çoğu kez yalnızlığını bilerek korkağı, döneği, suskunu görüp de öfkeyle dolarak toplanıyor ölü arkadaşlar her biri bir yerden gelerek kiminin boynunda ilmeği kimi kanını silerek kucaklıyor beni metin altıok “aldırma” diyor gülerek “yaşamak… Read More »