otomobil birden çıkıyor yoldanbir deniz kıyısında duruyorbüyü bıçağı koparıyor onu gri harmanili kayalardanyalnız sırtlarından sezilen haçlı erleri kayalardankayalar kapatıyor onun arkasını somdüşünceyle şekerlendirilmedengünse eriyor yön yön van goghsu bir kırmızılıkkirazların ve güllerin tifoya kardeş çıkan rengikokuları bile kıpkırmızı olan günlerinve otomobilden inen sensin iki avcunda denizÇevrene üşüşen zeytin ağaçlarıarkandan ininler o kimlerdir ki avuçlarına gülüyoroluşa… Read More »