usanıp sevişmekten bir ermeni general atıvermiş kendini senmişel kulesinden bir çocuk ki öperken uzanır annesinden o çocuğu boynundan asıvermeli derhal Çünkü sığmıyor çocuk koskocaman adama Çünkü tuhaftır biraz, çocuk olmak eskiden sahi, civcivler vardı-bazen anlatır annem ne güzel bükermişim boyunlarını ama ve ben o dar büyücü -upuzun kara şapkam yeniden doğururken alışkın bir tavşanı kendime… Read More »
yiğit harmanları, yığınaklar, kurulmuş çetin dağlarında vatanların. dize getirilmiş haydutlar, hayınlar, amana gelmiş, yetim hakkı sorulmuş, hesap görülmüş. demdir bu… demdir, derya dibinde yangınlar, kan kesmiş ovalar üstünde mayıs… uçmuş, bir kuştüyü hafifliğinde, Çelik kadavrası koruganların. Ölünmüş, canım, ölünmüş, murad alınmış… gelgelelim, beter, bize kısmetmiş. Ölüm, böyle altı okka koymaz adama, susmak ve beklemek, müthiş… Read More »
büyüdükçe, sentetik zamanlara kangren ayaklar bastım, izi kaldı ömrümün… kara çaldılar yüzüme bütün kara parçalarında elbette “afrika dahil” parça başı çalışan kiralık katildi zaman gülüşüm sivas yangını ağlarsam kızma… ölmek bile yakışıyor bazı adama….