yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli belini sarmayalı gözünün içinde durmayalı aklının aydınlığına sorular sormayalı dokunmayalı sıcaklığına karnının. yüz yıldır bekler beni bir şehirde bir kadın. aynı daldaydık aynı daldaydık aynı daldan düşüp ayrıldık aramızda yüz yıllık zaman yol yüz yıllık. yüz yıldır alaca karanlıkta koşuyorum ardından.
kuslar ötmeden uyanirim. vakit seher vakti, zaman dar. her yer alaca karanlik içerisinde. disarda rüzgar uguldar, içerde gözlerim kaçan uykuyu kovalar… beyaz dolabin, beyaz çekmecesine takilana kadar. kuslar ötmemistir hâlâ… seni yazdigim günlük gelir elime çekmeceyi açtigimda. orta sayfasinda senin resmin. sayfalar çevrilir birer birer, ve resmine ulastigimda, hersey tükenir… hersey anlamini yitirir, mânasini kazanir.… Read More »