Çağdaş
afiyetle yiyor gökten düşen üç elmayı apartmandaki çocuklar annemin her geç anlattığı öykülerin sonunda bana ise çöpleri kalıyor evimiz çünkü bodrum katında
afiyetle yiyor gökten düşen üç elmayı apartmandaki çocuklar annemin her geç anlattığı öykülerin sonunda bana ise çöpleri kalıyor evimiz çünkü bodrum katında
böyle mi karşılayacaktın beni bakışların böyle mi olacktı ne ummuş ne düşünmüştüm? hani o şaheser gözlerin dolacaktı neler vadetmiştin bana giderken gözlerin alev alev yanmalıydı İçin titreyerek “hoş geldin” derken ellerin sevgiyle uzanmalıydı gözlerime öyle bakmamalıydın o harikulade dakikada elbet beni yapayalnız bırakmamalıydın bana sonsuz bir ümit vermemeliydin karşımda ağlamasan da nihayet bir saniye olsun… Read More »
ozledim sesini ne olur konusbir gul actir zamanlarin otesindenkaranliklar icindeyim, kapkarayim bugun gelgok mavisinden, deniz mavisindenbana bir sarki soyleicimde bir sey kimildiyorgozlerim kan canagi, yorgunum, uykusuzumbir baksana ne haldeyim deli divaneyaraliyim, caresizim umutsuzumbana bir sarki soyleyagmur ol yag usme, gunes ol isitdokul karanligima isiklar gibial beni, en uzaklara gotursesin aksin icimde bir pinar gibibana bir… Read More »
bu imkansızlıklar bu yaralar hepsi, hepsi insan işi sevda diye bağıran yüzün, bir kitabın en sır satırını okuyan sesin, beni bana düşman eden, ağlamaklı gecelerimin tek temsilcisi ve hiçbir yerde şubesi olmayan yüzün yani baştan ayağa sen… bu bakışlar bu bakır tadı hepsi, hepsi insan işi ve insanın insana ettiği en yalan yemin: aşk! hepsi,… Read More »
sensizlikle flört etmeyi sen değil sensizlik bilir sesi ses/sensizliği sensizlik bilir korkma, sana aşkı öğretmeyen kendinin ellerinden tuk! çok ağrımış kendinin, siyah ve ayaz kendinin hep avuttuğum düşler için bana bir gül ver… * bak, palandöken dağlarında karlar erimiş teknelerde kol kola bahar sulara inmiş dağlar için, sular için bana bir gül ver bir gül… Read More »
yazılırken ayrılık aşkların büyülü şarkısına alnım kar, başım duman, kirpiklerimde çiğ burada yatıyorum… burada! uzaklarda o kadın gülümsüyor kalbi buruk anılarda… “kal” diyorum: yamacında; bir yüzü bana kararırken dünyanın şafak söküyor senin yanında yenilme ve düşürme sen yüzünü kahrın inzivasına…