-niyazi nihata- gökyüzü bulutsuz mavi bir ülkeÇırpınır köpükle lacivert denizkarşıki sahiller bir renksiz gölgeher taraf uyuyor her taraf sessiz siyah kayalarda bükülmüş beliak saçlı ana gözleri nemliufukta bir küçük beyaz yelkenligörünce semaya açıldı eli tam bugünle dört gün oldu gidelioğlum hasan daha hala gelmedipoyraz vardı deniz olmuştu deligitme dedim gitme o dinlemedi anne bu poyrazın… Read More »
bu bulanık hava,bu toprak bu subeni benden beni senden ayırırbu sabahsız gece bu düş bu uykubeni benden beni senden ayırır doğmadık güneşin aydınlığındauzarsa gölgeler dost kılığındaŞüphe keleplenir gönül çığındabeni benden beni senden ayırır doğrultmak istersem kırılır dallarsınadım zamana sığmadı yıllarbu dikenli yollar bu taşlı yollarbeni benden beni senden ayırır sevgi bulutundan rahmet damlasıdüşmeden ayrılık doldurur… Read More »
ben: karlı dağların deli rüzgarıben: tozlu yolların demirbaşıyımben: suyu kurumuş sevgi pınarı..ben: toprak bekçisi mezar taşıyım ben: hep yıllar yılı kanayan çıban…ben: fikir sürüsün yitiren çobanben: hayal peşinde çarıksız taban…ben: gurbet ağzında bulgur aşıyım ben: Çürük gemi aşk denizinde..ben: yağmur damlası dostun izindeben: yanıp kül oldum aşkın közünde…ben: kara sevdanın dert yoldaşıyım. ben: koyu düşmanım… Read More »
ben nice İstanbul?lular gördüm sana gelinceye kadar kirli paçavralara benzerdi insanları dostluktan, vefadan yoksun. bölünmüş, dağılmış, parçalanmış ve herbiri kendi ağırlığıyla ezilmiş, yorgun. yüzümde dolaşan birer iğrenç böcekti gözleri bir tutsam yapışır kalırdı ellerime en çirkin yerleri evlerinde bulduğum yalnızlık sokaklarında bulduğum upuzun bir kahırdı. günler boyunca bir başka karanlık gelirdi karanlığın biri kaybolunca güneşler… Read More »
sanırım gündüzdü onlarla gecemİçimde ümitti dost bildiklerimne zaman yıkılıp yere düştüysembırakıp da gitti dost bildiklerim hepsi varken baharımda, yazımda;kışın bir burukluk kaldı ağzımdaseneler senesi oysa gözümdecihana eşitti dost bildiklerim nerde o sözlere kandığım günler?her gülen yüzü dost sandığım günleracıdan kahrolup yandığım günlerta canıma yetti dost bildiklerim meydana çıkalı asıl çehreleraydınlanmaz oldu artık geceleryalanlar tükendi, indi… Read More »
insan bir kere oluyor ne fenabu duzeni degistirmelibir kere yasamalicok cok olmelien buyuk kederler bizim icinbizim icin karsiliksiz sevgilerkor kuyular, cikmaz sokaklar bizim icindunyaya nasil gelmisiz sormayinsaygi deger annelerimiz incinmesinher yerim ayri ayri olmeliyoksa olum yok bana bdunyadabir kursun beynime girsinbir bicak kalbime saplansinkizgin bir demir daglasin gozlerimisonra gelsin bir manga askersert bir komutbir yaylim… Read More »