yol üstünde biten çalıbu dünya kimin dünyası?ak çiçekli ayva dalıbu dünya kimin dünyası? gediklerde esen poyraz,yaprakları dalda koymazgözler doysa gönül doymazbu dünya kimin dünyası? her gün eski her gün yenitükenmez gidip gelenicanevimden vurdu benibu dünya kimin dünyası? kar yağar kaybolur izlerher nakış binbir sır gizlerufuklara dalan gözlerbu dünya kimin dünyası? toprak basar kucağınagüneş çeker sıcağınaatar… Read More »
– f.e.s. ve öbürleri için- bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da uzun bir hastalık gibi aralıksız dinlediğim alaturka bir fasıl gibi gökyüzüne bakmayı, dostlara mektup yazmayı Çiçekleri sulamayı unutmuşluğum gibi bitti. bir aşk nasıl biterse öyle bitti bu aşk da yürümeyi yeniden öğrenen felçli bir çocuk gibi sokağa çıkmalıyım şimdi ve çoktandır… Read More »
yüreği ağzında bir çocuk gibi alırken kalemi elime beceriksiz, acemi ve olasıya yapayalnızım her defasında bu sonuncu olsun diyorum Ömrümün eksiksiz tek şiiri yazılsın artık kırk yaşımın ve bir aşkın bittiği bu gece akbabalar bin yıl kelebekler bir mevsim yaşarlarmış ki aşk da kısa ömürlüdür, başlar gibi biter yaşanmışsa eğer yaşanan ne varsa hoşgörünün bir… Read More »
Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüm bir çiçeğe tutundum düşerken, ordayım hâlâ sallanıp durmaktayım bir saatin sarkacı nasıl gidip geliyor gidip geliyorsa öyle zaman benim işte, nesneleşiyor tüm anlar dursam ölürüm paramparça olur dünya Çocuksun sen sesinin çağlayanına düştüğüm uçurum diyordun bir aşk uçurum özlemidir bırakıyorum öyleyse kendimi sesinin boşluğuna tutunabileceğim tüm umutları görmiyeyim için gözlerimi… Read More »
dünyanın dışına atılmış bir adımdın sen Ömrümüzse karşılıksız sorulardı hepsi bu Şu samanyolu hani avuçlarından dökülen kum taneleri var ya onlardan birindeyim yeni bir yolculuğa çıkıyorum kar yağıyor bir aşk tipiye tutuluyor daha ilk dönemeçte Çocuksun sen sesindeki tipiye tutulduğum dönüşen ve suya dönüşen sorular soruyorsun sesin bir çağlayan olup dolduruyor uçurumlarımı kötü bir anlatıcıyım… Read More »
deli kuş bilir misin nedir türküler kadar sevdalanmak duyabilmek yüreğinde bir depremin uğultusunu suya düşen bir karanfilse yüreğin bırak kendini ırmağın türküsüne gülüm vursun seni o taştan bu taşa o çağlayandan bu çağlayana sürüklesin kavgadan uzak kalmışsan sevdadan da uzaksın demektir devinmez yüreğinin mağması çatlamaz sabrın kara taşı unutma