Tag Archives: bu

Sıcak bir kış

saçlarını gittikçe kısalttığın günlerde sen söylemiştin bu sözleri unutmadım -her aşk bir ayrılık gizler, ayrılıklarsa bir merhabanın sıcaklığını taşır kendisinde kalıcı olan hiçbir şey yok diyordun an?lar var yalnız ömrü karşılayan Şimdi sımsıcak bir kar yağıyor yine yüreğimin üstüne yağıyor hiç durmadan ellerin nasıl da üşüyor, bozacının karlı sesi doluyorken odamıza hava gittikçe kirleniyor bu… Read More »

Gitmek

bu vadideki karanlığı ve büyük soğuğu düşün b. brecht gitmek. bir hançeri inceltip okyanusa daldırmak isteği ya da düşebilmek atlasların dışına ki ey kalbim yalnızsın bu yolculukta da gitmek. o kaos duygusu, aklın sarsıntılarla yorgun düşüşü bilincin kamaşması belki de. rehin bırakılacak bir şey yok unuttuklarından başka. gitmek. bir büyü gibi saran ağrılar yumağı, kışkırtılmış… Read More »

Bekle beni

-karlar tozarken bekle ortalık ağarırken bekle kimseler beklemezken bekle beni -k.simonov i bekle beni küçüğüm umudu karartmadan sevinci yitirmeden bekle döneceğim bir gün elbet bekle beni bahar geldiğinde kırlara çıkacaksın dizboyu otlar üstünde koş koşabildiğince ve sakın yitirme neşeyi kırların sessizliğinde yüreğinin sesini dinle ve orada benim için küçücük bir yer ayır ve bekle beni… Read More »

Alacak

yol kenarlarındaki yağmur mazgallarını kumbara sanıp harclıgımı atardım bu yüzden en cok denizden alacaklıyım….

Ayrılık günü

ben nice ayriliklar gordum omrumcekuslar gordum; kirilmis kolu, kanadiayri dusmus sevdiginden kuslar gordumhic bir ayrilik bana bu kadar komadi ayriligin bir agridir vurur sakalarimdave buyur gozlerimde bir okyanus kadarderinden ses verir icimde bir telsonra, birdenbire kirilir, kopar yeryuzu cekilir altindan ayaklarimingecer basima coken bir tavan gibi gokyuzudurmadan calinir kulaklarimdasarkilarin en huzunlusu seni alip uzaklara giden… Read More »

Üstüme varma İstanbul

sana geldim, içim ümitlerle dolubeni sarhoş etme İstanbul, ne olurbir gün ben de eririrm caddelerindeÇürür kemiklerim adım unutulur yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcakgöğün bulutların, denizlerin kalıroynama İstanbul, benimle oynamabir gün öldürür beni bu dert, bu kahır ezilmiş ellerimin arasında başımbu yeryüzünde başka çarem kalmamışİşte gelip kapılarına dayanmışım karşında yıkılmış bir duvar gibiyimbeni sarhoş etme, başım… Read More »