bir akşam konuğum ol oturup konusalım biz bize anıların çubuğunu yakıp uzatalım geceyi biraz. geçmişe bir el sallayıp yaşanan günleri konusalım ve günlerin üstüne çöken dumanlı, isli havalardan kendimize daha az zaman ayırsak da olur geceden cünkü boğulabilir insan yalnız kendini düsünmekten kapağı açılmayan kitaplar unutulmuş aşklar gibidir kitaplardan söz edelim ve onların gizli kalmış… Read More »
sırtında taşıdığın kıl heybe dağ rüzgarı ve lor peyniri gibi doluysa kır çiçekleriyle sesler türkülere dönecektir üzünçse ışıklı bir sevince dudaklarında özlem türküleri ve gözlerinin menevşesinde aşk çağıldıyorsa çavlanlar gibi usulca bir umudun menziline hüznü gerilerde bırak türküler paylaşıyorsa eğer dağ rüzgarları paylaşıyorsa sevinç de dahildir buna ve o zaman bütün bir yaşam paylaşılacak kadar… Read More »
burada yağmur yağıyor aralıksız yağıyor günlerdir ama sen yine de şemsiyeni almadan gel ilk otobüsle buğulanan camlara usulca yüzünü çiziyorum ki yüzün bir yağmur damlası olup düşüyor yapraklarına gülün güller de bozamıyor bu uzun karanlık sessizliğini kentin anılarını yitiriyor sokaklar bezirganlaşıyor bulvar ışıkları tarih de kekemeleşiyor bazan ki o zaman aşktır tek bilici aşksa yürümek… Read More »
hiç özlemedim seni Özlemek dostluktandır dostluğundan öte bulmalıyım seni sıcaklığını bulmalıyım dokunuşları, kenetlenişi terimizle sulanmalı yeryüzü güneş terimizde ışıldamalı sabah olunca apansız fırtınalar çıkmalı sarsılmalıyım Özlemek yanında olmak isteğidir gülüşünü görmek biraz da hiç özlemedim seni saçlarına gül takmam bir ırmak gibi akıtırım ovaya soluğunla yanar dudaklarımın bozkırı akkor halindeki ufuk bakır bir tel gibi… Read More »
ay inceldi ve orman bir tortu gibi çöktü dibe buğusu yoktu toprağın büsbütün balçıktı yeryüzü irmaklar sağırdı ve dağlar birer aptaldı o hantal gövdeleriyle gittikçe büyüyordu rüzgarın beynimdeki ur Öfkemizden şimşeği yarattık İnsanı yarattık (hayır, balçıktan değil) o gün bugün arayıp dururuz onu hangi cehenneme gitti, bilmeyiz
– hep denedin, hep yenildin. olsun. gene dene, gene yenil s.beckett – ayağı kayan bir çocuk kadar şaşkınım, bilemedim düz yolda yürümenin imlasını kanayan dizlerime bakıp da ağlamayı ögrenemediğim gibi sevgilisi değildim kadınlarımın bir papağan tüneğiydim belki ama birkaç sözcük öğrendiysem kadınlardan öğrendim, yine de bilemedim sevgilim diyebilmeyi büyülendim ama büyüyemedim aklım ermedi aynalara ve… Read More »