bu bır turku:- toprak canaklarda gunesı ıcenlerın turkusu! bu bir örgü:- alev bir sac örgüsü! kıvranıyor; kanlı; kızıl bir mesale gibi yanıyor esmer alınlarında bakır ayakları cıplak kahramanların! ben de gordum o kahramanları, ben de sardım o örgüyü, ben de onlarla günese gıden köprüden gectım! ben de ictim toprak canaklarda günesi. ben de söyledim o… Read More »
hakkındır yaramazlık. dik duvarlara tırman yüksek ağaçlara çık. usta bir kaplan gibi kullansın elin yerde yıldırım gibi giden bisikletini.. ve din dersleri hocasının resmini yapan kurşunkaleminle yık mızraklı İlmihalin yeşil sarıklı iskeletini.. sen kendi cennetini kara toprağın üstünde kur. coğrafya kitabıyla sustur, seni «hilkati Âdem»le aldatanı.. sen sade toprağı tanı toprağa inan. ayırdetme öz anandan… Read More »
odama bir an giren uçucu bir böcek -arıdan irice, kanatları renkli- dolaştı bir süre, vızıldamadan. sonra bulup yolunu pencerenin Çıkıp gitti bir öykü çeviriyordum Çehovdan masamda bira bardağı -odam, kitaplarım,olağan dünyam- tül perdede ağustos ışınları tanık oldu yaşamıma bu uçucu böcek, sadece bir an Çıkıp gitti sonra tıpkı yaşamıma bir an katılan sonra yitip giden… Read More »
İşte yine can sıkıntısı bana bir şiir yazdıracak. tırnaklarım uzamış, içimde yaralı bir aşk. İçimde yaralı bir aşk ve birkaç piyes ölüsü, birkaç gözyaşı kırıntısı, inthar gelgii birkaç. sırtüstü uzandım dünyaya, odamın ampulüne bakıyordum, ampulün bağlı olduğu borunun tavanda kıvrılışına. tavanda kıvrılışına birkaç damla gözyaşının, birkaç damla tentürdiyot, kalbim ağrıyordu, bir yaz- günü düştüm sokaklara,… Read More »
hissiyatin temelinde yatan, aşk-ı cevher. uzaklardan gönlüme düşen elem ve keder. masumane bir görüntü, sevsemde eziyet eder. bu ne zor kaçis! manayi maddeden ayirt mi eder? uzaklarin salgini sararsa, tükenmeye yüz tutmus bedenimi. gizlemeye çalisirim, kilit üstüne kilit vurdugum matemimi. acilari kinle bastiririm, hemde sönmeye baslayan nefretimi. siteme gerek yok, elimle hazirlamaliyim son kaçisa kendimi.… Read More »
düsünürken sirrini kalbden kalbe giden yolun. kaybettim tilsimini manali manasiz her çogulun. sonunu gördügümde bitmez sandigim uzun yolun. kapildim heyecanina çolugun ve de çocugun. Önce hiç yoktum, sonra bir tomurcuk oldum. zaman denen ögüteçte bende yogruldum. gün geldi yaprak açtim ve yine gün geldi soldum. sonra kül oldum da yeni tomurcuklara kondum. bir aydinliga baktim… Read More »