gözlerim gözünde aşkı seçmiyoronlardan kalbime sevda geçmiyorben yordum ruhumu biraz da sen yorÇünkü bence şimdi herkes gibisin yolunu beklerken daha dün gecekaçıyorum bugün senden gizlicekalbime baktım da işte iyiceanladım ki sen de herkes gibisin büsbütün unuttum seni eminimmaziye karıştı şimdi yeminimkalbimde senin için yok bile kinimbence sen de şimdi herkes gibisin 334 (1918) –yaz– kadıköy
diyelimki yağmura tutuldun bir gün bardaktan boşalırcasına yağıyor mübarek, Öbür yanda güneş kendi keyfinde ne de olsa yaz yağmuru pırıl pırıl düşüyor damlalar eteklerin uça uça bir koşudur kopardın dar attın kendini karşı evin sundurmasına işte o evin kapısında bulacaksın beni diyelim için çekti bir sabah vakti erkenden denize gireyim dedin kulaç attıkça sen patiska… Read More »
beni koyup koyup gitme, nolursun durduğun yerde dur kendini martılarla bir tutma senin kanatların yok düşersin yorulursun beni koyup koyup gitme, nolursun bir deniz kıyısında otur gemiler sensiz gitsin bırak herkes gibi yaşasana sen İşine gücüne baksana evlenirsin, çocuğun olur beni koyup koyup gitme, nolursun
annemin mezarına gittik bugün babam, namık, nihat, defne ve ben namıkın arabasıyla geçtik yollardan ve mezarlığın içinden Çiçekler serptik üstüne mezarın durduk orda sessizce birbirine bakmadan herkes ağladı,ya da birşeyler düşündü kendince annemin mezarının yanındaki bir başka mezarın önünde bir kadın ağlıyordu kocasıydı sanırım toprağın altındaki kısa bir zaman önce yitirmiş olduğu bayram ziyaretçileriyle doluydu… Read More »
uyansam, uyandirilsam simdi, çok geç olmadan. bu rüya kötüye gidiyor, uyandirin beni bu uykudan. gördüklerim çok gerçekci, acaba yaniliyormuyum? herkes yasiyorda, ben mi uyukluyorum! yürüdügüm yollarin sonu çikmaz sokak. hiç yabanci degil bu yol, ayaklarim önceden geçmis olacak. bilmiyorum bu kaçinci geçisim bu yoldan, bir kisir dönence. uyanmayi bekliyorum, ayni dönemeci tekrar görünce! istiyorum kalkmayi,… Read More »
zaman gelir, söz veririm kendime, kendimce bir sekilde. zaman geçer, duramamisimdir sözümde, her nedense. Çözemedigim bir sir bu, yükselemeyecegim bir mertebe. herkes gibi var benim vazifem de, bilemedigim, ne zaman ve nerede? yaklasiyorum bir bitise, nefesimin tükenecegi yere. kendim disinda herkesin pasif kalacagi bir hendâme. takilacagim bir engele, soracaklar: vazifen ne alemde? ya hüsrani yasayacagim… Read More »