sana geldim, içim ümitlerle dolubeni sarhoş etme İstanbul, ne olurbir gün ben de eririrm caddelerindeÇürür kemiklerim adım unutulur yine sen kalırsın dipdiri, sımsıcakgöğün bulutların, denizlerin kalıroynama İstanbul, benimle oynamabir gün öldürür beni bu dert, bu kahır ezilmiş ellerimin arasında başımbu yeryüzünde başka çarem kalmamışİşte gelip kapılarına dayanmışım karşında yıkılmış bir duvar gibiyimbeni sarhoş etme, başım… Read More »
en eski yalnızlığımdır aşk benimgitgide büyüyen, karanlıklarlane zaman sevdiysem tutuştu tenimbir ateşin açtığı yanıklarla sabahı olmazdı çok gecelerinalır, götürürlerdi beni onlarÖptüğüm elleriyle, korkunç, derinbir uçurumun kenarına kadar sonra bırakır giderlerdi, üzgünbakardım sessizce arkalarındansonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan bütün umutlarım biterdi bir günbir gecenin ortasında kalırdımtek başına ben, ve yalnızlığım
yazılırken ayrılık aşkların büyülü şarkısına alnım kar, başım duman, kirpiklerimde çiğ burada yatıyorum… burada! uzaklarda o kadın gülümsüyor kalbi buruk anılarda… “kal” diyorum: yamacında; bir yüzü bana kararırken dünyanın şafak söküyor senin yanında yenilme ve düşürme sen yüzünü kahrın inzivasına…
“eski güzel şeylerden değil, eni kötü şeylerden başlamak gerekir.” -walter benjamin- göç geçer geçer ayrılıklar baladı siyah bir orman olur gençliğimiz böze böyle pay kalır bize böyle pay kalır… * ağla sömürgem… belki dönemem oralarda usul usul talazlanan nelirlerde yaz kalır kış yanar, düş üşür yüreğimde ağlarım… gözyaşım beyaz kalır sonra askerler yeniden kuşatırlar aşınmış… Read More »