bir akşam konuğum ol oturup konusalım biz bize anıların çubuğunu yakıp uzatalım geceyi biraz. geçmişe bir el sallayıp yaşanan günleri konusalım ve günlerin üstüne çöken dumanlı, isli havalardan kendimize daha az zaman ayırsak da olur geceden cünkü boğulabilir insan yalnız kendini düsünmekten kapağı açılmayan kitaplar unutulmuş aşklar gibidir kitaplardan söz edelim ve onların gizli kalmış… Read More »
eksik olan bir yanı vardı askımızın bir filminde üç beş figüran dövüp ata binmemesi gibi cüneyt arkının haberin olsun vermedim eskiciye yrtık ayakkabılarımı nasıl ayrılırım ki onlardan kapınızın önünde az mı cıkarıp giymistim naftalinledim bende kalan yün kazagını söylemiş miydim size naftalin ki güvelere karsı kullandığı kimyasal silahıdır anıların…….
bilerek mi yanına almadın giderken başının yastıkta bıraktiği çukuru güveniyordum oysa ben sevgimize vapur iskelesi ya da tren istasyonundaki saatin dogrulugu kadar beni senin gibi bir de annem terketmisti ki göbegimde durur onun yoklugundan bana kalan çukuru……..