denize dönmek istiyorum! mavi aynasında suların: boy verip görünmek istiyorum! denize dönmek istiyorum! gemiler gider aydın ufuklara gemiler gider! gergin beyaz yelkenleri doldurmaz keder. elbet ömrüm gemilerde bir gün olsun nöbete yeter. ve madem ki bir gün ölüm mukadder; ben sularda batan bir ışık gibi sularda sönmek istiyorum! denize dönmek istiyorum! denize dönmek istiyorum!
bugün çarşamba : -biliyorsun – Çankırının pazarı. demir kapımızdan geçip kamış sepetimizde bize kadar gelecek yumurtası, bulguru, yaldızlı, mor patlıcanları… dün köylerden inenleri seyrettim : yorgundular, kurnaz ve şüpheli, ve kaşlarının altında keder. erkekler eşeklerde, kadınlar çıplak ayaklarının üstünde geçtiler. herhalde içlerinde senin bildiklerin vardır. herhalde iki çarşambadır pazarda : kırmızı başörtülü «kibirsiz» İstanbulluyu aramışlardır…
kadinlar sonbahar yapraklarini dokmeye baslar titrek dudaklarinda sarisin bir keder nabiz kaybolur kan susar dolasim yavaslar sisli bir nebuloz gokte yazilmamis siirler dargin sevgililer yalnizliklarina uzaklasiyor anlasilmaz cocuklugun ortaokullarindan ders zilleri kilitli defterlerde kurutulmus menekseler tehlikeli yolculuklarin kanat cirpan mendilleri sazdan saza azalan hicranli kocekceler dunku delikanlilari yasliliga tasiyor eylul sehirleri yagmurlu gurultulerle alir yerlerini… Read More »
her şey şiirdir, uğultusu rüzgarın bir ırmağa usulcacık yağan kar her gece okunan bir dua çocuklukta gökyüzünde bölük bölük turnalar. her şey şiirdir, sevinç ve keder dünyada olmak duygusu… kıyıda, ıssız kayalıklarda kendi başına ışıldayan su. her şey şiirdir, şimdi, şu anda ak kağıt üstünde dolanan elim karşıdaki avluda salınan söğüt yandaki odada uyuyan bebeğim.… Read More »
durgun havuzları işlesin bırak yaprakların güneş ve ölüm rengi, sen kalbini dinle,ufuklara bak. düşünme mevsimi inleten rengi elemdir mest etsin ruhunu yeter eser rüzgarların durgun ahengi. yan yana sessizce mevsimle keder hicrana aldanmış kalbimde gezin esen rüzgarlara sen kendini ver.
hissiyatin temelinde yatan, aşk-ı cevher. uzaklardan gönlüme düşen elem ve keder. masumane bir görüntü, sevsemde eziyet eder. bu ne zor kaçis! manayi maddeden ayirt mi eder? uzaklarin salgini sararsa, tükenmeye yüz tutmus bedenimi. gizlemeye çalisirim, kilit üstüne kilit vurdugum matemimi. acilari kinle bastiririm, hemde sönmeye baslayan nefretimi. siteme gerek yok, elimle hazirlamaliyim son kaçisa kendimi.… Read More »