mavi, maviydi gökyüzü bulutlar beyaz, beyazdı boşluğu ve üzüntüsü İçinde ne garip yazdı… garip, güzel, sonra mahzun iıkla yağmur beraber, bir türkü ki gamlı, uzun, ve sen gülünce açan güller. beyaz, beyazdı bulutlar, gölgeler buğulu, derin; ah o hiç dinmeyen rüzgar ve uykusu çiçeklerin. mor aydınlıkta bir çınar veya kestane dibinde; mahmur süzülen bakışlar İkindi… Read More »
yagmurda islanmayi bekledim, öyle ki agladigimi görmeyesin, sezmeyesin. buralardan kaçmayi denedim, sevincine hüzün düsmesin istedim.. ve uzun yollar katettim. ne olabilirdi ki, göremedigim, bilemedigim. ne vardi düsünemedigim. Öylece içimi kemirdim, denedim, sana mektup yazmayi da denedim, ama bir çeliskiye düstüm, bocaladim. günler birbirini kovalarken, ben hâlâ kararimi veremedim. ya ben yaniliyorsam, ya asil suçlu ben… Read More »
bir suçu bir defa islersin, bin defa ölürsün… bu hayati bir defa yasarsin, bir defa ölürsün… anilar unutulmaz gibi olur, sürer seni çikmaz sokaklara… yalniz kalirsin, anlarsin çok geç oldugunu.. bakarsin bos gözlerle duvarlara, ve bir endise kaplar yüregini, girerken ölümün küçük ve penceresiz odasina. Çocukluk günlerin gelir aklina, aglarsin. bir salincakta sallandigin günleri hatirlarsin.… Read More »
olup bitmekte hersey… geceden sonra yine gündüz olmakta… günes dogmakta, ve ömrüm bir gün daha kisalmakta. yillandikça düsmekte degeri bir çok seyin… tükenmekte ümidim… pahasi eksilmekte bir zaman ki servetlerin.. ve sen hâlâ varsin efendim.. son gördügüm yerdesin.. böylesi sadakât! hak ettimmi acaba efendim?! ben böyle mahçup.. utanip, ezilmekte bir sözün altinda. gonlüm hep mahsus,… Read More »
bir zamanlar… bir zamanlar ben de gökte ki yildizlari sayardim… söyle veya böyle… bir hayalin içinde kaybolurdum. taze gülün kokusunu, sentetik yapili insanlarda ariyor- dünyanin tek sorunuymus gibi, kafa yoruyordum.. bir zamanlar… bir zamanlar kara topragin varligindan da habersizdim… asfalt kapli yolu geçer de tesadüfen yesili gelismemis, bir tabakaya gözüm kayiverse, basimi baska yöne çevirirdim.… Read More »
düsünürken sirrini kalbden kalbe giden yolun. kaybettim tilsimini manali manasiz her çogulun. sonunu gördügümde bitmez sandigim uzun yolun. kapildim heyecanina çolugun ve de çocugun. Önce hiç yoktum, sonra bir tomurcuk oldum. zaman denen ögüteçte bende yogruldum. gün geldi yaprak açtim ve yine gün geldi soldum. sonra kül oldum da yeni tomurcuklara kondum. bir aydinliga baktim… Read More »