«malatya» diyorum, senin çatık kaşlarından başka bir şey gelmiyor aklıma. bursada kaplıcalar amasyada elma diyarbakırda karpuz ve akrep. fakat senin oranın, malatyanın nesi meşhurdur, yemişlerinden ve böceklerinden hangisi, suyu mu, havası mı? düşün ki hapisanesi hakkında bile fikrim yok. yalnız : bir oda, bir tek penceresi var : çok yüksek olan tavana yakın. sen ordasın… Read More »
odama bir an giren uçucu bir böcek -arıdan irice, kanatları renkli- dolaştı bir süre, vızıldamadan. sonra bulup yolunu pencerenin Çıkıp gitti bir öykü çeviriyordum Çehovdan masamda bira bardağı -odam, kitaplarım,olağan dünyam- tül perdede ağustos ışınları tanık oldu yaşamıma bu uçucu böcek, sadece bir an Çıkıp gitti sonra tıpkı yaşamıma bir an katılan sonra yitip giden… Read More »
kirazlı mescit sokağı haliçe doğru iner yoksuk ahşap evler cumbalı pencereler yol üstünde kadınlar oturmuş örgü örer asmalı kahve önünde Çatık yüzlü erkekler fabrika dönüşü, yorgun bir kırıtmayla geçer solgun giysili kızlar kürtçe bir şeyler konuşur köşe başlarında delikanlılar yüz yaşında bir hamal yüz kiloya didişir minnacık oğlanlar Çöpllükte küfürleşir konuşsam bu bebelerle söyleyebileceğim ne… Read More »
bir gece siyahın perdesinde.bir tılsımın ahu gölgesinde. damla damla akar da durur,hayallerin kuytusunda gurur.hazân gülleri solmaz, kurur.bir gün gelir beni de vurur! Ölmeden öldürdüğün çilemle,kendi mezar taşımı sırtlamışım.vermeden aldın. bir hileyle.meğer, izzet-i nefsimi satmışım! seni bildim bileli, alır da gider,seni benden, beni de senden.feni sildim sileli, ağırca biler,teni menden, beni de tenden. belî, vardır bu… Read More »
bir akşam konuğum ol oturup konusalım biz bize anıların çubuğunu yakıp uzatalım geceyi biraz. geçmişe bir el sallayıp yaşanan günleri konusalım ve günlerin üstüne çöken dumanlı, isli havalardan kendimize daha az zaman ayırsak da olur geceden cünkü boğulabilir insan yalnız kendini düsünmekten kapağı açılmayan kitaplar unutulmuş aşklar gibidir kitaplardan söz edelim ve onların gizli kalmış… Read More »
sımsıcak konuşurdun konuşunca ırmak gibi, rüzgar gibi konuşurdun yayla kokuşlu çiçekler açardı sanki çiğdemler güller mor menevşeler açardı sımsıcak konuşurdun konuşunca hala koynumda resmin dağları anlatırdın ve dostluğu bir ceylan gibi sekerdi kelimeler sesini duymasam çölleşirdi dünya dağlar yarılır ırmaklar kururdu bulutlar çökerdi yüreğime hala koynumda resmin gün akşam olur elinde kitaplar ve bir demet… Read More »