bu el titremesi kadeh tutarken bu yaşta nasıl koyuyor insana orhan gibi vaktinde gitmek varken değer mi oyalanmana rakıdan tütünden beter alışık olduğumuz korkunç güzel bir şey var tutmuş bırakmaz bizi bir sıkımlık Çanımız çıkana kadar.
yıl bindokuzyüzkırkaltı ankarada Şükran lokantası, köşede bir masa masanın üstünde bir tabak tabakta marul salatası. bir sandalyede sen vardın orhan veli bir sandelyede ben, kadehlerimizde kulüp rakısı ve dudaklarımızda yarım kalmış mısralar hala gözlerimin önündedir o sarhoş gecenin hatırası Şimdi mahzun kaldı şiirlerin gittin “sereserpe” “hürriyete doğru” “kiitabe-i sengi mezarın” “altındağın rüyası” hey! koca orhan… Read More »