Bir Öykü’ydü Benimkisi.. önce buğulanan bir rüya.. ardı sıra geçmeyen geceler.. karanlıklar içinde anlamsızlığa dağılan bilinçaltı kelimeleri.. bir kördüğüm gibi idi sözcükler.. hep kördüğüm idi düşlerin arasına gizlenen kelimelerin götürdüğü yollar..
başım köpük köpük bulut, içim dışım deniz, ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında, budak budak, serham serham ihtiyar bir ceviz. ne sen bunun farkındasın, ne polis farkında. ben bir ceviz ağacıyım gülhane parkında, yapraklarım suda balık gibi kıvıl kıvıl. yapraklarım ipek mendil gibi tiril tiril. koparıver, gözlerinin, gülüm, yaşını sil yapraklarım ellerimdir tam yüz bin… Read More »
hakkındır yaramazlık. dik duvarlara tırman yüksek ağaçlara çık. usta bir kaplan gibi kullansın elin yerde yıldırım gibi giden bisikletini.. ve din dersleri hocasının resmini yapan kurşunkaleminle yık mızraklı İlmihalin yeşil sarıklı iskeletini.. sen kendi cennetini kara toprağın üstünde kur. coğrafya kitabıyla sustur, seni «hilkati Âdem»le aldatanı.. sen sade toprağı tanı toprağa inan. ayırdetme öz anandan… Read More »
bir tanem! son mektubunda: -başım sızlıyor yüreğim sersem!- diyorsun. -seni asarlarsa seni kaybedersem,- diyorsun, -yaşayamam!- yaşarsın, karıcığım, kara bir duman gibi dağılır hatıram rüzgarda; yaşarsın, kalbimin kızıl saçlı bacısı, en fazla bir yol sürer yirminci asırlılarda ölüm acısı. Ölüm bir ipte sallanan bir ölü. bu ölüme bir türlü razı olmuyor gönlüm. fakat emin ol ki,… Read More »
tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil, bütün iş tahir?le zühre olabilmekte yani yürekte. mesela bir barikatta dövüşerek mesela kuzey kutbunu kefe giderken mesela denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu? tahir olmak da ayıp değil zühre olmak da hatta sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.… Read More »
gözlerim gözünde aşkı seçmiyoronlardan kalbime sevda geçmiyorben yordum ruhumu biraz da sen yorÇünkü bence şimdi herkes gibisin yolunu beklerken daha dün gecekaçıyorum bugün senden gizlicekalbime baktım da işte iyiceanladım ki sen de herkes gibisin büsbütün unuttum seni eminimmaziye karıştı şimdi yeminimkalbimde senin için yok bile kinimbence sen de şimdi herkes gibisin 334 (1918) –yaz– kadıköy