Çıktığım dağlar küllenirdi içimde sessiz, serin sulara inerdim ceylanlardan önce sular yıkayabilirdi beni o zamanlar güneş alırdı içimin avlusunu uyurken sızlıyor içimdeki can: kanlısıydım öldürdüm çoğaldı düşlerim uyuduğum uyku artık ikimizin yerine sanki o sağ ben ölüyüm her gece her gece her gece
bu aşk burada biter ve ben çekip giderim yüreğimde bir çocuk cebimde bir revolver bu aşk burada biter iyi günler sevgilim ve ben çekip giderem bir nehir akıp gider bir hatıradır şimdi dalgın uyuyan şehir solarken albümlerde çocuklar ve askerler yüzün bir kır çiçeği gibi usulca söner uyku ve unutkanlık gittikçe derinleşir yan yana uzanırdık… Read More »