kimbilir yalnızlığı kadınlar kadar karlı dağların en yüksek tepeleri mi terkedilmiş ehirlerin caddeleri gökyüzünün yıldızsız geceleri mi kadınlar bir ömür boyunca yalnız ta dünya kurulduğundan beri yalnızlık ışığını yakar her gece sonsuz karanlığımızda elleri nasıl yağmur yağarsa yalnızğına şehrin Öyle mahzun ve yalnız kadınlar tanıdım denizler ortasında geniş ve derin bir dünyü gördüm kadınların gözlerinde… Read More »
sen giderken gözlerim dopdoluydu ve yağan yağmurla caddeler ıslak yokluğundan bir rüzgar esti hazin teselliler döküldü yaprak yaprak gökyüzünde bir bir söndü yıldızlar bir karanlık geldi gittiğin yerden Ümitlerim vardı tesbih misali sen giderken dağılıverdiler birden.
bir kekeme bilirim; dolaşır garip garip bu şehrin daracık sokaklarında kelimeler zincire vurulmuş gibidir dudaklarında ne ismini söyliyebilir doğru dürüst ne sevdiğine ilanı-aşk edebilir. sormayın neden yalnız yaşadığını kusurunu bilir o güzelim şiirleri hep içinden okur bu dert de çekilmez doğrusu güzel söylenilmiş cümlelerle doludur bütün uykusu günahsız harfler onun nazarında birer siyah heyula gibidir… Read More »
ben nice İstanbul?lular gördüm sana gelinceye kadar kirli paçavralara benzerdi insanları dostluktan, vefadan yoksun. bölünmüş, dağılmış, parçalanmış ve herbiri kendi ağırlığıyla ezilmiş, yorgun. yüzümde dolaşan birer iğrenç böcekti gözleri bir tutsam yapışır kalırdı ellerime en çirkin yerleri evlerinde bulduğum yalnızlık sokaklarında bulduğum upuzun bir kahırdı. günler boyunca bir başka karanlık gelirdi karanlığın biri kaybolunca güneşler… Read More »
– i – ne tuhaftır şu insanlar kimi zincirler içinde hür kimi esir olmaktan bahtiyar kimi de benim gibi bin bir şeyi düşünür ne tuhaftır şu insanlar kimini yel alır, su götürür kiminin çilesi sürer mezara kadar kimi de gününü gün etmeyi düşünür – ii – İnsan insanın kadrini bilmezmiş meğer anlaşılamadı gitti mısralarım Çünkü;… Read More »
rüyamda çirkin kadınlar gördüm dün gece yüzlerini elleriyle kapatmışlardı bakışlarında çirkin olmanın utancı kalplerinde tanrıların merhameti vardı. Ölümü hatırlattı bana çirkin kadınlar Ölüm daha güzel değildi yaşamaktan bakıp bakıp ağladılar sessizce bütün aynalara uzaktan bir asır kadar uzun dakikalar geçti yalvardılar tanrıya çirkin kadınlar güzel olmayı dilediler gök gibi, deniz gibi bir an için tanrı… Read More »