eksik olan bir yanı vardı askımızın bir filminde üç beş figüran dövüp ata binmemesi gibi cüneyt arkının haberin olsun vermedim eskiciye yrtık ayakkabılarımı nasıl ayrılırım ki onlardan kapınızın önünde az mı cıkarıp giymistim naftalinledim bende kalan yün kazagını söylemiş miydim size naftalin ki güvelere karsı kullandığı kimyasal silahıdır anıların…….
tozlu bir şemsiye durur çatı katındaki odanın kuytu bir köşesinde kumaşındaki eski yağmurların hüzünlü kokusuyla anımsar mısın bilmem yağmurun bardaktan boşanırcasına yağdığı o günü hani şemsiyeyi iyice çekip başımıza dudaklarımla hesaplamıştım yüz ölçümünü nicedir sokağa çıkarmıyorum şemsiyeyi korkuyorum çünkü kapısı açık kafesinden uçan bir kanarya gibi beni ikinci kez terk etmenden yanıt alamayacağımı bilsem de… Read More »
Ödünsüz bir sobanın yanında titreyen çocuğu görse yağmur gözyaşlarını odaya tavanarasındaki delikten usulca bırakır
alev alev yanmadadır ruhumda deniz köpüğü benimle uyanmadadır tanrıların en büyüğü dünyalara sığamıyan sessizlikler içindeyim uyan, siyah ruhum uyan mavilikler içindeyim sür ey masmavi zaman sür bir cihanı dinliyorum bütün genişliğiyle hür o ummanı dinliyorum. Ömrün sustuğu yerdeyim sorma: niçin, nasıl, hangi bedenim, ruhum, herşeyim tanrı huzurunda sanki.
en eski yalnızlığımdır aşk benimgitgide büyüyen, karanlıklarlane zaman sevdiysem tutuştu tenimbir ateşin açtığı yanıklarla sabahı olmazdı çok gecelerinalır, götürürlerdi beni onlarÖptüğüm elleriyle, korkunç, derinbir uçurumun kenarına kadar sonra bırakır giderlerdi, üzgünbakardım sessizce arkalarındansonra umutsuzluk, gözyaşı ve kan bütün umutlarım biterdi bir günbir gecenin ortasında kalırdımtek başına ben, ve yalnızlığım
yazılırken ayrılık aşkların büyülü şarkısına alnım kar, başım duman, kirpiklerimde çiğ burada yatıyorum… burada! uzaklarda o kadın gülümsüyor kalbi buruk anılarda… “kal” diyorum: yamacında; bir yüzü bana kararırken dünyanın şafak söküyor senin yanında yenilme ve düşürme sen yüzünü kahrın inzivasına…