gecen gun senin yaninda aklima olumum geldi
sensizlik bir mizrak gibi saplandi kalbime
o son ani hatirladim, o seni koyup gidisimi
ilk defa bu kadar uzuldum dunyaya geldigime
olum! kacinilmaz sonuc o soguk kelime
bir gun ucuz bir fahise gibi koynuma girecek
yuzumde gezinecek pis ve igrenc elleri
korkudan buyumus gozlerimde hayaller can verecek
biliyorum uzuleceksin, ama bir gercek
bir yerde sevismek gibi, bir yerde yasamak kadar
ne hazin sicakligimizin bizi terketmesi
ve yuzuze birbiri ardinca kapanan kapilar
ergec uzanir bir el son kampanyayi calar
anlariz kacinilmaz anin geldigini
sehre bir bomba dusmus gibi aynalar, camlar kirilir
insan arar da bir turlu bulamaz guzelligini.
kimse benim kadar bilemez olumun rezilligini
seni koyup gitmenin huznunu ben anlarim
cunku ben sende bildum kendimi, sende sevdim
senin yaninda seninle degerlendi zamanlarim
ne aci gun kadehlerin bos kalmasi, sarkilarin yarim
mevsimlerin birbiri ardinca bir anda bitivermesi
ansizin tiprakla dolmasi gozlerimizin
kanimiza o cirkin boceklerin girmesi
kim bilir olum belki de bir cilenin sona ermesi
belki guzeldir, su sefil dunyaya bos gozle bakmak
ne care ki sen varsin, o dunyada sen varsin
benim korkum olum degil, seni yalniz birakmak.