değişen ben değilim
dönüşen savaş
yaşlanmakla ıslanmak aynı şey
bir yağmurun gölgesinde ihtiyarlamak
şimdi ölüm bile yetmiyor
acılarımızı tartmaya
dostlar
alıngan bir sahili pinekliyorlar
bir merhabayı bıçaklar gibi artık
selamlaşmalar
değisen ben değilim
dönüşen savaş
artık zaman bile yetmiyor
yaşadığımız sanmaya
yine de ışıklar bu kenti
güzelmiş gibi gösteriyor
geceleri…
geceler
yani
ahmet hasimin kafiyeleri….
seni aklıma düşüren
yerçekimi değil
yalancı yıldızlar
üflesem soğuyacaksın
sarılsam okyanus
bir aşka yetecek kadar
ve anımsatacak kadar
sebepsiz bir ölümü,
acılarımız
ve kafiyelerimiz var…
iste hepsi bu kadar…