yagmurda islanmayi bekledim,
öyle ki agladigimi görmeyesin, sezmeyesin.
buralardan kaçmayi denedim,
sevincine hüzün düsmesin istedim..
ve uzun yollar katettim.
ne olabilirdi ki, göremedigim, bilemedigim.
ne vardi düsünemedigim.
Öylece içimi kemirdim,
denedim, sana mektup yazmayi da denedim,
ama bir çeliskiye düstüm, bocaladim.
günler birbirini kovalarken, ben hâlâ kararimi veremedim.
ya ben yaniliyorsam,
ya asil suçlu ben isem?
gitmenle çaresiz kalan ben oldum.
ben oldum bir damla sevgiye muhtaç olan,
soldugunu hissettim rüyalarimin ve boguldum
girdaplarin derinliginde, anlamis olmaliydim çoktan,
masum hayallerimi yikan, duygularimi hafife alan,
ardimdan firtinalar kopartan bir hiç oldugunu.