bir kekeme bilirim; dolaşır garip garip
bu şehrin daracık sokaklarında
kelimeler zincire vurulmuş gibidir
dudaklarında
ne ismini söyliyebilir doğru dürüst
ne sevdiğine ilanı-aşk edebilir.
sormayın neden yalnız yaşadığını
kusurunu bilir
o güzelim şiirleri hep içinden okur
bu dert de çekilmez doğrusu
güzel söylenilmiş cümlelerle doludur
bütün uykusu
günahsız harfler onun nazarında
birer siyah heyula gibidir
ay ışığında sevgiliye söylenen sözler
rüya gibidir
“İçince az kekelermiş” diyorlar
sarhoş gezdiği de hep bu yüzdenmiş
ama neye yarar? İsmine bir kerre
kekeme denmiş