“Nerede olursan ol yüreğimdesin” demiştin ya…
İnanmıştım…
Yanıldığımı,ansızın…
Bir nefes de…
Beni soluksuz bıraktığında anladım…
Anladım ki Çok uzağım yüreğinden,benliğinden,ruhundan…
Sesim kısıldı haykıramıyorum..
Sokaklarda yankılanan feryatlarımı duymuyorum..
Çaresizlikten mi kısıldı sesim ?
Yok sa sensizlikten mi?
“Nerede olursan ol yüreğimdesin” demiştin ya …
İnanmıştım…
Sayıklıyorum…
“Yoksun işte yoksun “…
Gözyaşları bitti sanılır..
Yürek yanılır,göz aldanır..
Yaşların sessizce yüreğe doğru aktığını görebilen var mıdır ?
Özlemekten yorulunca geriye ne kalır yüreklerde ?
Bende ruhumu alev alev yakan bir çift siyah göz kaldı senden geriye…
Derin,dipsiz,sonsuz…
İçinde kaybolmaktan korktuğum..
Kıvılcımlar saçan..
Yıldızları bile kıskandıran bir çift göz…
Sayıklıyorum…
“Yoksun işte yoksun “…
“Yüreğindeki sevgi kırıntılarını atıp cebine,dudağında boş bir ıslık,gözlerinde sahte arayışlarla ne de kolaymış gitmeler…”
Sen gidince anladım…
Sen boynu bükük,kırık dökük sevgilerden arınırken..Bıraktığın yüreğe bir kez bile dönüp bakmadan gittin..İçindeki o bir türlü dolduramadığın koskoca,kapkara boşluğa doğru yol alırken..Farkında mısın hayatın girdabına sürüklenen sevgisiz kuru bir yaprak olduğunun ?
Bunu anladığın gün otur bir kayalığın üzerine seyret denizi..
Sor ona..
Köpük köpük sitemle anlatacaktır öfkeli yanlızlığının sebebini..
Ve biliyorum..
O gün anlayacaksın..
Ardında bıraktığın yüreğin;aslında tüm denizleri kuşattığını…
Son bir hamle yaparak ardına bakacaksın..
Gözlerimi arayacaksın delice..
” Affet..!” diyen gözlerinle geleceksin..
“Nerede olursan ol yüreğimdesin” demiştin ya…
İnanmıştım…
Simdi sen gideceksin, git
Güzelliğini, ulaşılmazlığını al ve git
Bırak beni eski kışımda
Yarınımı götür
Gençliğin o yara almaz bencilliğine git
İçinde gitgide büyüyen o yalnızlık kurdunu
Güzelliğine dadanan o hastalıklı hüznünü
Bırak ve git…
Kibirli arzularına, altın gölgedeki kusursuz yüzüne
Yillar sonra yaşayacağın
Unutuluşları, o acımasız kışları bırak ve git…