Tükenen Acılar…
Ne kimse benim kadar acılarımı anlayabildi..
Ne de kimse benim penceremden acılarıma bakabildi..
Koca bir ömre ait senaryo idi üç-beş satır karalama kağıtlarına sığdırdığım…
Biten herşey inanılamayacak kadar imkansızdı..
İmkansız dediklerim ise birer birer bitiverdi..
Çığlıklar içinde uyandığım düşler,
Çılgınlıklar içinde geride bıraktığım düşüşler,
Çoğul umutları tekil yalnıklıklara terkettiğim yürüyüşler..
Ve belki yine bir gün diye direttiğim gülüşler…
Ne hüzündü aslında geriye kalan, nede hazan..
Her sona yeni bir başlangıçtı yaptığım her son
Her başlangıca eklediğim yeni bir son…
Umutla gülümserken hayata, bu da yine bir son….
Cumartesi, 01 Oca 2011 Agropoli
Her cümlesi beni anlatıyor
@Erdal
Ben size gelince kamera kaydı yaptım onu aktardım abi cümlelere 🙂